Σκόρπιες σκέψεις - διαπιστώσεις γύρω από την υγεία (μας;)...

Τα σοβαρότερα προβλήματα των πασχόντων με χρόνια νοσήματα δεν είναι τα ίδια τα νοσήματα αλλά το σύστημα υγείας που τώρα πια όχι μόνο δε νοσεί πλιότερο από εμάς, α μα κοντεύει να είναι ανύπαρκτο  μεγάλες οι αναμονές για ραντεβού και δυσβάστακτη η συμμετοχή στο κόστος των ιατρικών εξετάσεων και των φαρμάκων και δη για τις συνοσηρότητες  των ρευματοπαθών,
,
Δεν υπάρχουν οργανωμένες ρευματολογικές κλινικές κι ο ασθενής δεν αντιμετωπίζεται ως μια οντότητα  …και δεν υπάρχει και διάθεση των  ρευματολόγων για ολιστική ιατρική…μόνο  στα συνέδρια την αναφέρουν ως απαραίτητη.
Και  οι σύγχρονοι γιατροί πάντα βιάζονται. Δεν έχουν χρόνο για τον ασθενή
(κι ενίοτε έχουν πέρα από γραμματέα και βοηθό στα απογευματινά τους ιατρεία !!!).

Οι γιατροί δεν συνεργάζονται μεταξύ τους (παρόλο που πρόκειται για πολυσυστηματικά νοσήματα και χρήζουμε πολλών ειδικοτήτων) και τρέχουμε από ρευματολόγο σε ενδοκρινολόγο, αιματολόγο, γαστρεντερολόγο, νευρολόγο, διαβητολόγο, κλπ κι ότι άλλο σε ¨ιατρο…λόγο¨  , μέχρι να φτάσουμε στον τελευταίο έχουμε ξεχάσει τι μας έχει πει ο πρώτος
και μέχρι να τελειώσουν οι εξετάσεις όλων η έχουμε πεθάνει η έχουμε γιάνει ( τι είναι πολλές οι ειδικότητες στις οποίες συμπίπτουμε συνάμα), μεταφέρουμε τα λεγόμενα του ενός στον άλλον και κομματάκι κομματάκι κι ο ίδιος ο ασθενής καλείτε να συμπληρώσει σωστά το κομμάτια στο παζλ (μόνο που μιλάμε για άνθρωπο κι όχι για παιχνίδι) έχοντας πολλάκις και την αμφισβήτηση της μιας ειδικότητας προς τη άλλη..και πρέπει ενίοτε ν’ αποφασίσει ποιανού τη γνώμη θα εμπιστευτεί και ποιανού θ’ αφήσει.
 Η καθυστερημένη  διάγνωση  ταλαιπωρεί ακόμα τους ρευματοπαθείς.

Η πολιτεία (με όποια κυβέρνηση)  μειώνει συνέχεια τις παροχές (πολλοί γιατροί συμμορφώνονται πιστά κι αδιαμαρτύρητα σ’ αυτό, λες και τον όρκο δεν δώσανε στον Ιπποκράτη αλλά στον Ερμή !!!), τα ασφαλιστικά ταμεία θέλουν μόνο υγιείς πολίτες, στον Καιάδα οι πάσχοντες, παράβαρο τους θεωρεί προφανώς.

Οι σύλλογοι ασθενών οι περισσότεροι λειτουργούν σε λάθος βάση. Δεν υπάρχει μαχητικότητα για διεκδίκηση του δικαιώματος στην υγεία για όλους.....αλλά κλάψα για το το ¨τι μας βρήκε¨ και παλάμη απλωμένη εκλιπαρώντας για επιδοματάκια κι όχι γροθιά υψωμένη για διεκδίκηση τους δικαιώματος στην πρόσβαση στην υγεία, που είναι θέμα Πολιτείας και Πολιτικής της κι όχι των φαρμακευτικών εταιριών και των πολιτικάντηδων.

Σημείωση: προς αποφυγή παρερμηνεύσεως σχετικά με τους γιατρούς. Σίγουρα υπάρχουν γιατροί που είναι στο πλευρό κι απ’ την πλευρά των ασθενών, αλλά υπάρχουν και γιατροί που βλέπου τον ασθενή ως εμπόρευμα και δη επικερδές …μόνοι τους επιλέγουν αν θα είναι λειτουργεί  υγείας  (ως ορκίστηκαν) η έμποροι της υγείας μας.

Αν εγώ τα βλέπω λάθος, πείτε το μου…

Par Mani